F31 stan 13358

Stan 13358. Nic nie idzie tak jak to zakładałem. Czuje się jakbym stał za murem a świat szedł dalej. Mój syn powiedział mi wczoraj "Nie cierpię Cię". Był to dla mnie cios. Jest nim nadal. Dałem z siebie wiele abym był dobrym tatą. Gdzie tkwi problem? W genach? Niestety zdiagnozowano u niego początki F31. Groteska w jednym akcie - człowiek z F31 wychowuje dziecko z F31.

Ma straszne przypały. On ma odmianę depresyjno/agresywno-maniakalną. Kiedy spada na ciemną stronę mocy zamienia się w małego potworka. Nie mogę dotrzeć do niego. Zamyka się, nie docierają do niego słowa. Rzuca się na ziemię i wyje. Tak jakby go ktoś obdzierał ze skóry. Słowa jakie mówię do niego są puste. Wpuszcza jednym uchem - wypuszcza drugim. Żona z rzuca na mnie wszystko co jest do przekazania. Ma do tego prawo w końcu siedzi z nim cały dzień w domu. Trwa to do dwóch lat. Kiedy byłem mały, chciałem być kiedyś fajnym tatą. Być takim tatą przyjacielem. Sam tak nie miałem. Czekałem na czas kiedy się wyrwę z domu aby było normalnie. Kiedy poznałem żonę było extra - urodził sie nasz syn. Byliśmy szczęśliwi. Nagle się rozsypała układanka. Wracam do domu z uśmiechem - otrzymuje telefon a tam syn sie awanturuje w domu bo chce w tym momencie oglądać telewizje lub grac na komputerze. Oglądaliście "Balladę o Januszku" zaczynam się czuć jak w tym serialu. Syn stara się przejąć kontrole nad mamą agresją i siłą. Ma dopiero 9 lat - co będzie dalej? Psycholog rozkłada ręce. Zostaliśmy sami. Dobre słowa - nic nie znaczą. Dopuściłem się przemocy w postaci paska - nic nie dało. Wróciłem do rozmowy. Boję się. Odczuwam lęk. Czuje się okradziony z rodzicielstwa. Ludzie z zewnątrz co mnie znają mówią, że jestem stanowczy i dobrze działam. Mój syn nie ma na wszystko pozwalana bo nie może mieć. Ludzie obcy  pewnie mają mnie za wariata. Mojemu synowi mogę powtarzać 10 razy, ze ma czegoś nie robić - on i tak ma to w dupie. Wczoraj stał i drapał kijem po murze. Wiatr sypał pył z muru w oczy jakiegoś gościa. Koleś się wkurzał ja mówiłem do syna "nie rób tak bo sypiesz tynkiem po ludziach". On to robił dalej. Nie dałem rady złamałem mu tego kija. Złamałem bo się szarpał ze mną gdy chciałem go zabrać. Wtedy powiedział mi że mnie nie cierpi.

Dałem mu wszystko co miałem. Siedzę dziś i nie wiem gdzie się udać dalej. Telefony od komorników. Wezwania do składania wyjaśnień za nie swoje długi. Syn destrukcyjny. Czasami żona powodująca u mnie ciągłe wyrzuty sumienia. A i ja zapewne nie bez winy.

Świat idzie do przodu - ja stoję. Nie mam na nic kasy. Związek mój sie sypie - wszedłem w czas kiedy nie mam ochoty na kontakt z kimkolwiek. Lęk przed własną żoną mnie niszczy. Lęk przed przytulaniem do niej. Jednocześnie nieodparta pokusa na seks. Sytuacja bez wyjścia. Moja tylko seks przeciwko kobiecemu współżyciu. Obawiam się że mój dotyk krzywdzi ją a obecność moja niszczy syna... Też czujecie się na środku dupy? nie wiem co dalej... trudno wychowywać dziecko z F31 i jednocześnie żyć z tym.